April Poor บทตัวประกอบมันควรจะจืดจางไม่ใช่เหรอ?

            บุญพาวาสนาส่งให้สาววายตัวน้อยๆอย่างฉันต้องมาเกิดใหม่ใน BL Game มิติ 2D ที่ไม่มีทางให้ชะนีเดิน ตอนแรกก็รู้สึกดีใจตัวลอยประหนึ่งได้ขึ้นสวรรค์อยู่ดีๆ พอรู้ว่าตัวเองรับบทตัวประกอบผู้ควบตำแหน่งเพื่อนสมัยเด็กและว่าที่คู่หมั้นนางเอกเท่านั้นล่ะ เริ่มรู้สึกสังหรณ์ถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิตจากลมเพชรหึงขึ้นมาตะงิดตะงิด

            แล้วยังไงล่ะ? ถึงจำต้องตัวติดกับนางเอกเป็นตังเม แต่ฉันบริสุทธิใจนะ!

            สายตาเคียดแค้นนั่นมันอะไร!?

            มีคำพูดจากชาติก่อนที่ว่า 'ความรักทำให้คนตาบอด' ฉันเคยคิดว่ามันงี่เง่าสิ้นดีใครมันจะโง่อะไรเบอร์นั้น ตอนนี้ฉันขอถอนความคิด ไอ้พวกคุณท่านพระเอกเจ้าคะ ไหนว่าอัจฉริยะในรอบหลายร้อยปีขนาดขงเบ้งยังอาย ทุกครั้งที่โดนลากไปไหนมาไหนกับคุณนางเอก ขนาดเด็กอนุบาลยังมองออกว่าฉันไม่เต็มใจอย่างแรง!

            แล้วทำไมเรื่องแค่นี้พวกเอ็งดูกันไม่ออกฟะ!!?

            คำเตือน : เรื่องนี้จิ้นได้ แต่ไม่ใช่นิยายวายนะเออ

            #ขอฝากสาววายผู้น่าสงสาร(?)ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วย>_<~